In 1944 begon C.T. Boshuis Sr. een handel in haardhout. Hij was voor de oorlog werkzaam geweest in de wegenbouw en op 8 oktober 1946 had hij met zijn houthandel voldoende financiële reserve opgebouwd, om als weg- en waterbouwer van start te gaan.
Het bedrijf voerde riolerings- en bestratingswerken uit en deinsde niet terug voor de bouw van een brug. Het groeiende bedrijf kende diverse bedrijfsvormen. Na een minder goede periode in 1957 en 1958 kromp het bedrijf tot drie man: C.T. Boshuis Sr. en zijn beide zoons Wim en Roel. Op 1 januari 1966 werd de samenwerking tussen C.T. Boshuis Sr. en zijn zoons wat professioneler opgezet in een Commanditaire Vennootschap. Er werd enorm hard gewerkt en het bedrijf groeide “als kool”. Boshuis werd “wereldberoemd in Utrecht.” Daar lag het grootste deel van Boshuis’ omzet. Begin jaren ‘80 grapte een opzichter eens: “Boshuis heeft half Utrecht gerioleerd!” Er werden in de jaren ‘70 en ‘80 ook veel werken in Driebergen en Zeist uitgevoerd. In 1984 ging een opvallend project van start: de aanleg van de Utrechtse grachtenriolering.
In de periode 1984 tot 1990 legde Boshuis de meeste (*) riolen aan in de Oude Gracht, in de Nieuwe Gracht en in de Drift in Utrecht. Hier werden onder de bodems van de grachten op houten palen gefundeerde en met beton omstorte PVC riolen diameter 300 mm aangelegd. Een logistiek ingewikkeld project, waar niet met het gebruikelijke materieel gewerkt kon worden. De inventieve Afdeling Werktuigbouw van de firma Boshuis ontwikkelde daarom in eigen beheer een aantal unieke, specialistische apparaten:
Een hefschip met een over rails rijdende 12 tons kraan; een relatief licht damwanddrukapparaat dat door de kraan op het hefschip bediend kan worden; een zaagmachine die onder water houten damwanden en beschoeiingen afzaagt.
De Nieuwe Gracht werd in gedeelten geheel drooggepompt, waarbij een vrachtwagen, een mobiele kraan en een mini-shovel over de bodem reden. Dit zag er spectaculair uit en foto’s verschenen in alle kranten, maar de werkzaamheden in de Oude Gracht, waar tussen de kaden en damwanden gewerkt werd, waren in alle opzichten ingewikkelder. Aanvankelijk zou Boshuis hier achter houten damwanden werken, die na afloop onder water afgezaagd zouden worden. Toen uit berekeningen bleek dat deze niet tegen de verwachte scheepsstoten bestand waren, is een tijdelijke stalen hulpdamwand geïntroduceerd, waarachter wel veilig gewerkt kon worden. Onder de bruggen kon de stalen hulpdamwand niet worden aangebracht zodat daar alsnog achter de houten damwanden gewerkt werd. Daar heeft de onderwaterzaag zijn nut bewezen.
Een ander opvallend project dat Boshuis in die tijd uitvoerde, was de aanleg van nieuwe riolering in het Ondiep en in de Amsterdamsestraatweg in Utrecht. Hier werden in de periode 1986 tot en met 1989 kilometers betonriolering Ø1800 en Ø1500 mm aangelegd. De drukke Amsterdamsestraatweg mocht slechts gedeeltelijk afgesloten worden. Het verkeer richting Maarssen (de stad uit) moest te allen tijde doorgang vinden.
Teneinde de stremming zo veel mogelijk te beperken, werd de herinrichting van de Amsterdamsestraatweg tussen spoorwegviaduct en Paardenveld direct na de aanleg van de riolering uitgevoerd. De gebruikelijke “3 maanden zetting” werd hier overgeslagen. Omdat de rijweg geasfalteerd werd (ook toen al erg duur), is extra aandacht aan de verdichting van de zeer diepe rioolsleuven besteed. Alles met goed gevolg en de garantie die Boshuis op het asfalt en de bestratingen verleende, behoefde niet te worden aangesproken.
Boshuis voerde grote en kleine werken uit, benaderde alle klanten, groot en klein met respect en kreeg “hele leuke krenten uit de pap.” Nadat de grachtenriolen waren aangelegd, kreeg de Afdeling Werktuigbouw meer tijd voor andere dingen: de restauratie van het antieke hek rondom het Amsterdamse Sarphatipark; een tijdelijk poldergemaal bij Hekendorp; de restauratie van de Utrechtse Weerdbrug; de reusachtige meerpalen en 60 meter stalen steiger die tussen 2001 en 2010 in de Utrechtse Energiehaven stonden en steeds meer werken op rioolwaterzuiveringsinrichtingen en aan rioolgemalen van HDSR.
In de periode 2006 tot en met 2016 zijn de werkzaamheden voor het onderhoud aan de hoofdriolen en het verzorgen van een 24 uurswachtdienst in de gemeente Utrecht een meer centrale plaats gaan innemen binnen C.T. Boshuis en Zn. C.V. Hierbij namen de rioolreinigingscombinaties een groot deel van de projectomzet voor hun rekening. De grote rioolreinigingsauto’s zijn indrukwekkend door hun formaat, maar niet anders dan soortgelijke voertuigen van concurrenten. De kleine rioolreinigingscombinaties (ook wel Stadscombi’s genoemd) kunnen op de Utrechtse 1-tonsroute rijden, maar bewijzen ook elders in de gemeente en in de regio Utrecht hun diensten.
Op 10 mei 2016 werden de onderhoudswerkzaamheden in Utrecht voor de derde maal aanbesteed; nu zelfs voor een periode van acht jaar. Na een uiterst rommelig verlopen aanbestedingsprocedure, koos de gemeente eerst voor een ander bedrijf, toen voor Boshuis en een week later alsnog voor het andere bedrijf. Ondanks dat de vertegenwoordiger van de gemeente bij de overeenkomst (**) met Boshuis uitdrukkelijk vermeldde, “dat dit niet teruggedraaid zou worden,” heeft Boshuis de gemeente Utrecht niet voor de rechter gedaagd. Dit om de simpele reden, dat bij Boshuis de klant Koning is en een Koning daag je niet voor de rechter... Een complexe taak als “Onderhoud hoofdriolen stad Utrecht” zet je niet zomaar even stil en gedurende het jaar 2016 was de agenda van Boshuis nog goed gevuld.
In de eerste maanden van 2017 werd een andere bedreiging ineens acuut. In dit Oud-Hollandse bedrijf is de gemiddelde leeftijd van het personeel relatief hoog. Waar het goed is, ga je immers niet weg. Daarbij komt, dat het regeringsbeleid in Nederland van alle werkenden eist dat zij tot hun 67e doorwerken. De verwachting is, dat deze leeftijd nog verder omhoog zal gaan. Het voordeel hiervan is het enorme vakmanschap van de medewerkers. Het nadeel is dat mensen het zware werk in de grond- weg- en waterbouw eenvoudig niet tot hun 67e volhouden. Het ziekteverzuim in het bedrijf steeg gedurende de eerste drie maanden van 2017 ineens naar 30%. Daar kwam bij dat de werkzaamheden in Utrecht in 2017 wel goeddeels beëindigd werden. Ineens kwam Boshuis in de rode cijfers. Er moest dringend iets gebeuren.
De oplossing werd gevonden in een overname door Jos Scholman Beheer B.V. Deze vond plaats op 1 april 2018 (geen grap). Hiertoe is op 12 april 2018 een nieuwe B.V. opgericht en zodra de C.V. aan al haar verplichtingen heeft voldaan, zal ze worden ontbonden. De naam van de nieuwe B.V. is “Civiele Techniek Boshuis B.V.” ofwel C.T. Boshuis B.V. Het voordeel van deze overname is dat de algemene taken zoals administratie, boekhouding en materieelbeheer nu onder de paraplu van de firma Scholman vallen, waardoor de overhead van de nieuwe Boshuis B.V. aanmerkelijk kleiner is geworden. Verder is de ver-zuimbegeleiding bij Scholman bijzonder professioneel opgezet. De medewerkers van de firma Boshuis zien de toekomst onder de frisse en ambitieuze firma Scholman met vertrouwen tegemoet.
Zie ook:
(*) Van augustus tot november 1973 werd als proefproject het grachtenriool aan één kant in de Oude Gracht in het gedeelte Bezembrug - Bakkerbrug - Jansbrug - Viebrug door Aannemersbedrijf B. van Hees en Zonen aangelegd.
(**) Het betrof de keiharde, mondelinge overeenkomst, dat de gemeente Utrecht met Boshuis de zgn. concretiseringsfase van de aanbesteding in zou gaan. In deze fase worden de feitelijke contracten afgesloten.